De meet-ups in Apeldoorn zijn bekende bijeenkomsten in de stad. Eén van de initiatiefnemers is Wilco Westrik, die met zijn persoonlijke merk steeds meer aan de weg aan het timmeren is. Hoog tijd voor een goed gesprek met Wilco.

Ik kom uit een gezin van twee kinderen, ik heb een 6 jaar oudere broer. Een makkelijke leerling was ik niet, ik kreeg het dringende advies om naar een andere school uit te kijken. Uit testen die we toen gedaan hebben kwam uit dat ik niet technisch ben, maar dat ik iets moet doen in de zorg en met mensen. Daar is al het maatschappelijke geboren.

Op mijn 17^de ben ik de zorg ingegaan en volgde de in service opleiding binnen Casa Bonita / Zorggroep Apeldoorn. Hier verzorgde ik mensen die niet meer in staat waren om voor zichzelf te kunnen zorgen en hulp nodig hadden bij hun dagelijkse zorg. Door veel met de families om te gaan deed ik mensenkennis op, iets wat mij enorm heeft geholpen in mijn verdere ontwikkeling als mens. Daarna heb ik een tijdje in de jeugdzorg gewerkt en waar ik veel heb mogen leren en diverse opleidingen heb gevolgd. O.a. SPH & Maatschappelijk werk. De jeugdzorg kende helaas te veel bureaucratie, te veel management lagen en te weinig uitvoerend werk voor mij. Ik ben altijd op zoek naar een goede mix van beiden.

Ik besloot het roer om te gooien en ben ik 2 ½ jaar op en neer gereden naar Leeuwarden voor een opleiding tot docent Maatschappijleer. Ik geloof nl erg in het continu leren, iets wat ik dan ook continu aan het doen ben. Je kunt willen wat je word, daar zong Stef Bos in zijn lied “is dit nu later” ooit al over. En dit heb ik ook altijd naar de leerlingen toe uitgedragen. Blijf je verbazen, verwonderen, stel vragen, werk samen en bovenal geloof in jezelf. Als mens, individu, in wie je bent.

Na mijn opleiding ben ik in dienst getreden bij de Ambelt, een school voor voortgezet onderwijs. Ik werd gedetacheerd naar het MBO onderwijs waar ik studenten coachte en studieadvies gaf. Ik had het hier erg naar mijn zin, totdat de regering een cruciale beslissing maakte en de wet Passend Onderwijs invoerde. Hierdoor is mijn baan komen te vervallen. Nooit eerder heb ik meegemaakt dat een politieke beslissing zoveel invloed had op mijn loopbaan. Bij het verlaten van deze werkplek heb ik uiteindelijk besloten om verder om mij heen te kijken.

Uiteindelijk ben ik terecht gekomen bij Pluryn, waar ik aan de slag ging met arbeidsparticipatie. Hier heb ik in het totaal 12,5 jaar met zeer veel plezier gewerkt waarvan de laatste 4 jaar als projectleider arbeidsparticipatie. Daar heb ik in 4 jaar tijd 4 directeuren gehad in vier jaar tijd. Dat zei mij genoeg. Tegelijkertijd startte ik met de opzet van de Meet-ups in Apeldoorn. In deze tijd werden onze beide ouders gediagnosticeerd met de diagnose dementie. Naast het mantelzorgen ben ik met de Meet-ups aan de slag gegaan. Dat gaf gek genoeg juist in die periode enorm veel positieve energie. Het bottom up opzetten van de Meetups met passende gastsprekers, het gezamenlijk uitzoeken van een pakkend onderwerp welke voortvloeiden uit de uitzendingen, de hoeveelheid mensen die de Meeutups bezochten gaf mij en ons als team een kick. Onderdeel uitmaken van iets wat impact heeft en stof brengt door middel van de dialoog. En die ook nog eens opbrengsten genereerden. Hoe mooi is dat?

Inmiddels werk sinds 4 maanden met veel plezier voor het UWV als Adviseur Werk. Daarnaast ben ik met de Meet-ups bezig om het vuurtje te laten branden binnen organisaties en overheidsinstellingen en heb inmiddels diverse opdrachten van o.a. de Gemeente Apeldoorn en het Leger des Heils mogen uitvoeren. Een bijdrage leveren aan de maatschappij en daar impact en of verandering in het denken teweeg brengen. Dat is bij mij altijd de rode draad geweest.

4 jaar geleden was er een oproep op LinkedIn vanuit Tegenlicht wie er Meetups zou willen organiseren. Dat triggerde mij. Vanuit mijn achtergrond ben ik altijd betrokken geweest bij de maatschappij, dus de thema’s van Tegenlicht trokken mij aandacht al langere tijd.

Ik heb een intrinsieke motivatie om dingen in beweging te zetten en de meet-ups klonken voor mij als een ideaal middel om hiermee verder aan de slag te gaan. Via sociale media heb ik de vraag gesteld wie samen met mij de Meetups wilde organiseren in Apeldoorn. Zo hebben we een mooi team aan meet-up collega’s opgebouwd, waaronder Rene Oostenenk, Mans Rademaker en Therese vd Brug.

Met het Campus Woudhuis hadden we een locatie waar we konden starten. In het begin was het een kleine groep van 15 tot 30 bezoekers, van individuen tot aan bedrijven. Nu zijn de Meetups uitgegroeid tot soms wel 125 bezoekers. Het leuke is dat dit echt verschilt per onderwerp. We kunnen zien waar onze bezoekers vandaan komen. Dat varieert van Utrecht tot Enschede en van Harderwijk tot Arnhem.

Het leuke is dat de Meetups niet bestaan uit steeds weer dezelfde bezoekers. Juist unieke bezoekers op  thema’s die voor hen interessant, boeiend en relevant zijn. Zo nodigen we pakkende en interessante gastsprekers uit op het thema en juist niet de mensen die wij allen al kennen. Dat betekent dat we niet alleen sprekers uit Apeldoorn hebben, maar ook veelal van buitenaf. Daarbij kijken wij altijd of er ondernemers uit onze eigen Gemeente Apeldoorn zijn die iets over het onderwerp zouden kunnen vertellen of toevoegen. Iemand die net een boek heeft geschreven of wil uitbrengen of net een eigen onderneming heeft opgezet. Maar ook ondernemers die in korte tijd prachtige resultaten heeft boekt in de huidige tijd. We kijken dan eveneens hoe het thema leeft in Apeldoorn en bij onze inwoners.

“Het grappige is dat het nooit is bedoeld als inkomstenbron.”

De Meet-ups zijn een middel om mensen in beweging te zetten, elkaar te laten ontmoeten en van daaruit betekenis te geven. Maar voor mij is het al meer een overstijgend iets geworden. Zo hebben we een Meet-up over het onderwijs gehouden, waar vooral docenten, intern begeleiders maar ook juist vele ouders bij aanwezig waren.

Helaas geen schoolbestuurders. Voor mij was dat een kans om ook online de dialoog op te zoeken om te ontdekken waarom schoolbestuurders niet vertegenwoordigd waren. Ik wilde graag de opbrengsten uit de Meet-up met ook hen delen. Laten zien dat er vele betrokken leerkrachten, docenten aanwezig waren en enthousiast werden van dit type Meetups. Op die manier kwam ik in contact bij een schoolbestuurder. We hebben een jaar later ongeveer een heel goed gesprek gehad, waaruit voortvloeide dat de vorm van de Meet-up juist een middel voor hen is om te kunnen komen tot deskundigheidsbevordering. Door juist dat uit te spreken gaf men participatie een kans. Dat is de kracht van een Meet-up. Hierdoor kon men denken in kansen in plaats van bedreigingen.

De Meet-ups zijn daarmee ook geen eigendom van een gemeente of van een organisatie. Zij kunnen wel een Meet-up initiëren, maar de kracht is juist dat een Meet-up van iedereen is, zodat er een echte dialoog op gang komt waardoor de inwoners en overheden nader tot elkaar komen, elkaar inhoudelijk bevragen, ontmoeten en tot gezamenlijke opbrengsten leiden.

Met de Meet-ups wil ik mensen elkaar laten ontmoeten. Wat daaruit voortvloeit is vaak wederzijds begrip voor elkaars standpunten maar ook zie ik ( en onderschat dat niet ) diverse verbindingen ontstaan. De kloof tussen inwoners en overheid wordt hierdoor verkleind. Van groot belang hierbij is dat de Omgevingswet een steeds grotere rol van betekenis is gaan innemen. Meet-ups leiden tot opbrengsten op de diverse thema’s. Hiermee willen we een andere bewustwording bewerkstelligen, de kloof dichten tussen gemeentes en hun inwoners. We vergroten de burgerparticipatie, welke binnen overheidsorganisaties momenteel een belangrijke pijler is. We zorgen voor een betere verbinding. Dit resulteert in meer begrip en een fijnere samenleving. En daar hebben we allemaal wat aan!

Dat is een goede vraag zeg. Als eerste zou ik willen meegeven: Blijf jezelf ontwikkelen en in jezelf geloven maar ook investeren. In mijn geval was dat vooral op maatschappelijk gebied. Doe wat je leuk vind, waar je energie van krijgt, waar je blij van wordt, spreek je uit en volg vooral je gevoel. Deze liegt namelijk nooit. Blijf vooral dicht bij jezelf en durf ook de niet gebaande paden te bewandelen. Maar het belangrijkste is nog wel: ga het gewoon doen, het beste en meeste leer je van trial and error. Doe iets, ervaar, val en sta weer op, wordt sterker, meer en meer mens!

Om impact te maken is het volgens mij erg belangrijk om goed te kunnen luisteren, contact te maken en een goed netwerk op te bouwen en deze vooral goed te onderhouden. Probeer niet alles alleen te doen, maar deel het juist met je netwerk. Hierdoor creëer je nog meer impact. Als laatste kom ik weer terug op wat ik eerder heb gezegd: Ga het doen. Doe wat je zegt en zeg wat je doet. Hiermee laat je zien wat je voor anderen kunt betekenen!

Het grappige is dat het nooit is bedoeld als inkomstenbron. Het was echt iets ontstaan vanuit mijn intrinsieke motivatie. Momenteel ben ik nog steeds werknemer en organiseer ik vooral meet-ups naast mijn huidige werk. Als er dan een aanvraag komt, dan ga ik samen met de aanvrager het juiste pad bewandelen. Impact maken kun je ook echt naast je werk doen! Ik werk dan ook niet voor niets parttime. Juist om op die vrije dagen te investeren in je netwerk is naast voldoende ontspanning, een fijn “thuis” met steun van belang om de balans te behouden.

Mijn droom is wel om naar een groter merk toe te groeien. Ik wil echt een belangrijke schakel zijn in het bereiken van een mooiere samenleving. De kracht is dat we samen echt betekenis willen en kunnen maken door organisaties buiten hun bestaande structuur laten kijken, ze eigenlijk over de rand durven te laten kijken. Dus nee, het is niet bewust begonnen, maar ik wil wel bewust doorgroeien!