Niels Meijssen was op reis geweest en boekte als zijn hotelovernachtingen via Booking.com. Toen hij terugkwam in de coronapandemie zag hij tot zijn boosheid en verbazing dat het bedrijf staatsteun aangevraagd had, terwijl ze net daarvoor nog miljarden aan aandeelhouders uitgedeeld had.
Na een boze LinkedIn-post hierover besloot hij na een belofte om vanaf 1.000 likes zelf een boekingsite op te zetten op basis van crowdfunding dit ook te doen. Het moet een eerlijke boekingsite zijn voor hotelovernachtingen. Alle deelnemende hotels betalen dezelfde lage commissie. Dat werd Moonback. Via-via kwam Meijssen terecht op het steward ownership model en dat klikte bij zijn missiegedreven houding.
Op dat moment is deze ondernemingsvorm nog niet zo bekend is in Nederland. Dit resulteert erin dat Meijssen en zijn compagnon moeten pionieren in de juridische structuur. En dat zorgt ervoor dat het prijskaartje hiervan al snel oploopt naar meer dan € 50.000,-.
Dit resulteert in een mooie structuur dat als voorbeeld kan dienen voor veel andere bedrijven. Zij hebben in hun structuur een gouden aandeel met vetorecht. Deze is gegeven aan een onafhankelijke stichting, beheerd door mensen die dit soort vetorechten ook houden voor andere steward-bedrijven.
Daarbij is vooraf vastgelegd hoe hoog de maximale beloning voor oprichters en andere medewerkers mogen zijn. Dit hebben ze niet zelf bedacht, maar hebben ze gevraagd aan meer dan 250 mensen in hun mail-bestand. Hieruit is gekomen dat investeerders tot 3 keer de inleg mogen terugkrijgen, dat de oprichters een maximale beloning in vorm van dividend mogen krijgen van 5 miljoen euro én dat de maximale beloning voor oprichters en andere medewerkers in de vorm van salaris 250.000 euro bruto per jaar mag zijn.
Door deze afspraken vooraf te maken, weet iedere investeerders, manager, medewerker en klant vooraf of ze hieraan willen bijdragen of niet.
Geïnspireerd door dit verhaal? Luister de Podcast met de oprichters van Moonback.